ARMA miała być dla mnie szermierczą emeryturą. Nie wyszło, w najlepszy możliwy sposób.

Bakcyla walki bronią złapałem razem z rekonstrukcją historyczną, w 1998r. Obijanie zbroi płytowych sztabą udającą miecz, a zrobioną z resora, po paru latach ustąpiło miejsca szabli. Błyskawiczne postarzenie się od dwieście lat – z XV na XVIIw – dołożyło do zestawu rapier i szpadę. Jednak na pierwszy plan przed szermierkę wysunęły się zarówno wyjazdowa, jak i merytoryczna strona rekonstrukcji – kultury materialnej i jej artefaktów. Nadal barok, zachodni jak i polski, jest główną osią moich zainteresowań. Można mnie spotkać na licznych zagranicznych wyjazdach, na polach bitew, w obozie, i na netowych forach oraz FB tej tematyce poświęconych.

Długi miecz miał być „odkryciem tej broni na nowo”, sprowokowanym sześćsetleciem Grunwaldu i związanego z nim wyjazdu. Oraz próbą powrotu do systematycznych treningów, choćby na rok. Technika, metodyka, traktaty, cały system niemiecki okazał się na tyle ciekawy, osadzony w historii, a przy okazji diametralnie różny od „młócki” popularnej w rekonstrukcji XVw, że wsiąknąłem na dobre. Systematycznie też pracuję nad poszerzaniem swojej wiedzy bronioznawczej, choć na tym polu jest jeszcze sporo do zrobienia.

W sekcji warszawskiej trenuję od 2011, ciągle znajdując dla siebie coś nowego.

ODZNAKI: